We ervaren het leven als een niet te bevatten mysterie.
Bewust of onbewust, voelen we ons met een diepere levenskracht verbonden.
Dit vertaalt zich in onze behoefte om in verbinding te leven, lief te hebben en te worden lief gehad.
In grote en kleine gebeurtenissen zie je dat terug.
Bij ontmoetingen tussen mensen, die elkaar kennen of juist helemaal niet, komt die behoefte aan verbinding tot uiting.
Het leven en deze tijd in het bijzonder, stelt ons vragen, die nieuw en onbekend zijn.
De eerste vraag is al of wij de tijd nemen ons te bezinnen op een antwoord
of dat we meteen een mening klaar hebben over hoe het is en hoe het allemaal anders en beter zou moeten.
In deze tijd, waarin de eerste klap een daalder waard is en huidige communicatiemiddelen snelle reacties uitlokken,
lijkt het even tijd nemen om na te denken over een antwoord niet voor de hand te liggen.
En juist in die “responstijd” ligt de kans om een verbindend antwoord te vinden.
Socrates stond bekend om zijn gesprekken, waarbij hij alleen maar vragen stelde.
En in de bijbel stelt Jezus zijn luisteraars vaak vragen, om vervolgens, samen met hen, op zoek te gaan naar het antwoord.
Twee bekende voorbeelden, waarin duidelijk wordt dat luisteren en vragen stellen een wezenlijk onderdeel van gespreksvoering vormt.
Uit de wisselwerking, die dan ontstaat, vloeit verbinding voort.
Dit vraagt wel om oprechte interesse in de ander, een onbevooroordeeld bevragen en werkelijk willen begrijpen wat de ander bezighoudt en drijft.
Vervolgens is het nodig dat je zelf kritisch mee denkt of een bewering waar is en of er misschien meerdere waarheden mogelijk zijn.
En ook als de meningen verschillen, is het een vraag waard hoe nu samen verder te kunnen.
Er zijn zoveel vragen, zoveel vragen in mij.
Ze zoeken een antwoord en dat gaat noot voorbij.
Maar als de ontroering , door onzekerheid heen,
Mijn vragen verbindt met het wonder om mij heen,
Dan ruist er een antwoord in de stroom, die mij draagt,
Mij sterkt en mij meeneemt naar de volgende vraag.
Een vraag en een antwoord, nee, dat gaat nooit voorbij.
Soms kan ik ze vinden en soms vinden zij mij.
Bovenstaande tekst gaat over levensvragen, vragen naar zin en betekenis. Zij gaan nooit voorbij.
Het zijn vragen waarop je soms iets van een antwoord vindt, maar vaak ook niet of niet helemaal.
Soms, als bij toeval, vindt het antwoord jou.
Dan moet je eerst jouw eigen onzekerheid willen toelaten,
willen accepteren dat het antwoord op jouw vraag misschien lastiger is dan je wilt of hoopt.
Hét antwoord is er blijkbaar niet en dat betekent dat je op zoek moet naar jóuw antwoord.
Soms lukt dat in je eentje. Vaak heb je er iets of iemand voor nodig. Iets of iemand, dat/die je raakt en al je zekerheden wegblaast.
De vraag naar dé zin van het leven kan niet met algemene beweringen worden beantwoord.
De betekenis verschilt van mens tot mens, van dag tot dag, van uur tot uur.
Er zijn in het leven situaties waar je geen controle over hebt.
Waar je wél over gaat, is jouw antwoord hierop. Je hebt de vrijheid om te reageren, zoals jij wilt.
Vrijheid en verantwoordelijkheid zijn kernen in ons bestaan.
Antwoord geven en in verbinding leven, zie ik elke keer als een oproep, aan mij, aan jou, ten behoeve van onszelf en ten behoeve van de samenleving.
Dankzij en ondanks omstandigheden is het een uitnodigende, uitdagende oproep. We zijn er nog en kunnen nog.
